schrikkel 048a

Meestal worden ze vroeger, al vanaf half januari, afgedankt. Maar je ziet ze zelden met de versiering er nog aan. Dat geeft het tafereel iets extra pijnlijks. Deze exemplaren liggen in het hoekje van de vuilnisbak. Nu ik het woord gebruik, liggen, besef ik dat precies daardoor dit tafereel zo treurig is. En ook: dat ze in groep liggen. Ik onderdruk het beeld van hopen uitgemergelde lijken – een beeld dat via de fotografie in ons collectief geheugen is gebrand. Er bestaat geen twijfel over de bestemming van deze kerstbomen. Ze hebben gediend, en kennen geen herbestemming. Ze wachten weerloos op verwijdering. Volgend jaar, nuja, over een maand of negen, worden er nieuwe aangevoerd. Nog onversierde. Ook zij zullen hun tijd meegaan. Maar nu moeten ze nog groeien, energie van de zon omzetten in levenskracht en vocht putten uit de grond waarin ze nog even mogen staan.