schrikkel 042a

S. neemt me mee naar het duinengebied waar ze als kind kwam spelen en vertelt daarover. Ik kan niet anders dan aannemen dat er een werkelijkheid moet geweest zijn waarmee het beeld dat ik me nu vorm overeenstemt. Haar herinneringen worden in mijn hoofd verhalen. Steeds grotere stukken van wat toen nog toegankelijk was, worden nu afgezet. Alles krijgt de kans om dicht te groeien.