Wie de ware machthebbers zijn, kan om het even wie begrijpen die een beetje aandachtig naar de reclameboodschappen op bijvoorbeeld de radio luistert. Tegenwoordig drijft de commercie daar al openlijk en onbeschaamd de spot met de over de vloer kruipende, kruiperige politiek. Neem bijvoorbeeld de reclame voor De Morgen een week of twee geleden: daar werd belangstelling geworven voor een reeks dvd’s (ik weet al niet meer welke), met daarbij een volkomen gratuite verwijzing naar de politiek – mét onmiddellijk de nog veel gratuitere associatie ‘steekpenningen’. Het lijkt als grap bedoeld, maar het is in werkelijkheid slechts één van die talloze aanzetten om het vertrouwen in de politiek en de over het algemeen toch goedmenende politici te ondergraven. Een bewuste strategie of gewoon domheid? Dat het hier gaat om een publiciteitscampagne van een zogenaamd progressief en onafhankelijk dagblad, maakt de zaak alleen maar schrijnender. Nog een voorbeeld: een publiciteitsboodschap voor opendeurdagen van Peugeot. Een ‘reporter’ brengt verslag uit: ‘We zijn hier op het politieke congres, maar er is niemand komen opdagen. Ja, ook de politici zijn er niet met hun loze beloften.’ Waarna de verklaring volgt: natuurlijk is er niemand op dat congres want er zijn opendeurdagen van Peugeot! Op zich kan dat best natuurlijk, maar waarom moet die verwijzing naar ‘loze beloften’ daar per se bij?
Ik weet het, dit lijkt spijkers zoeken op laag water – maar iemand moet het toch signaleren? Ik hoor niemand iets zeggen. Hoort men het niet meer, is men al verdoofd? Comfortably numb?
