Gaat het hier wel om 'verwrongen waarheden'? En niet om 'meningen'? Ik heb er geen problemen mee dat Martine deze mening is toegedaan, net zomin als ik er problemen mee heb dat jij deze mening hebt.
Ik vind het wel jammer dat je misselijk wordt wanneer iemand een mening heeft die van de, volgens jou, meest ethische afwijkt. En dat je dan in één beweging ook de democratie hierom in vraag stelt, bedroeft me zeer.
Het moet echter wel gezegd dat je postjes wel reacties uitlokken, en in die zin zeker geslaagd zijn.
Ja, natuurlijk gaat het om een mening. Een waarheid kan, stricto sensu, nooit verwrongen zijn, eigenlijk. Martine mag haar mening hebben, maar Martine is journalist. En in de journalistiek heb je een deontologie. Het hebben van meningen kan een weerslag uitoefenen op de geloofwaardigheid die je als journalist moet nastreven. ‘Misselijkmakend’ is natuurlijk een te sterk woord. Maar sterke woorden heb je soms nodig om een mening kracht bij te zetten. Democratie is altijd ook: klaar en duidelijk spreken, retoriek, overtuigingskracht (daarom alleen al is ‘democratisch’ nooit een werkelijkheid maar hoogstens een na te streven doel, niet alle mensen immers zijn even mondig; een goede democratie zal de niet-mondigen een voordeel bezorgen, daarom is de rol die de media erin te spelen hebben zo enorm groot). En ja, ik stel de democratie, zoals we die nu kennen, ter discussie. Vanuit een fundamenteel democratische gezindheid. Want, zeg nu eens eerlijk, Anonymous, zo ideaal is die democratie waarin we leven nu toch ook weer niet? In een ideale democratie distantiëren journalisten zich niet hautain van het democratische afbraakwerk dat ze verrichten. O ja, ik weet het wel: ze verschaffen de politici een podium en ze laten de gewone mens aan het woord. Dat komt de democratie ten goede. Maar in een 30-seconden-democratie, die onderbroken wordt door ‘boodschappen’ en waarin de waarin de mediamensen (Bracke, De Aguirre, Desmet, Alloo & tutti quanti) wegkolken in een nefaste eigendunk, weiger ik te geloven.
