Dit is geen dag als een ander. Maar dit is geen tijd als een ander, tout court. Er zijn tekens aan de wand, potjes koken over. Niemand kan nog het gelijk aan zijn kant hebben want – zeg mij – hoe zouden we dat bepalen? Nooit eerder – toch niet in mijn leven – was het zo duidelijk dat we een waarheid nodig hebben die voor iedereen geldt. Nu is die eenduidigheid er niet meer. De autoriteit zelf ondergraaft elke aanspraak. Aanhangers bewapenen zich en dreigen ermee met kogels en bloed te spreken, niet met taal en rede. De wereld staat op losse schroeven.
