191102
‘Toen hij eindelijk keek, was alles al voorbij.’ (Bram Vermeulen in De wedstrijd, het vers is een antwoord op het herhaalde verzoek ‘Papa, kijk dan!’) * Zijn muziek hoor ik – behoudens enkele uitzonderingen, zoals Heist-aan-Zee, niet graag, maar ik bewonder wel zijn enthousiasme, zijn energie, zijn authenticiteit en zijn vermogen om zalen plat te leggen: Bart Peeters, zoals ik hem samen met G. zag in de aan hem gewijde Belpop-aflevering. Daarin vertelt hij hoe hij, in Heist-aan-Zee overigens, het verzoek van zijn kind, dat samen met papa krabbetjes wil vangen op de golfbreker, wegwuift met het excuus: ‘Papa kan nu even niet want hij is een liedje aan het schrijven over een papa die in Heist-aan-Zee niet met zijn zoontje krabbetjes kan gaan vangen op de golfbreker omdat hij een liedje aan het schrijven is.’ * (…) de bladzijden die ik in Mosers biografie lees over hoe Susan Sontag met haar borstkanker afrekent. Zij geraakt, aldus Moser, verstrikt in haar eigen paradoxale redenaties: enerzijds weigert zij te geloven dat de ziekte het gevolg is van een mentale toestand, anderzijds is zij ervan overtuigd dat het geloof in genezing genezing kan brengen. Het laatste kan zeker geen kwaad (…). * (…) *
