wolkenfragmenten
uit Sandro Veronesi, Grote reizen, kleine
reizen
1083
En ook het klimaat is Londens, in deze
zuidelijke grijze winter zonder regen – vanwege het bijzondere feit dat Lima
zich op een punt bevindt waar de Humboldtstroom, die uit Antarctica komt, de
tropische, meteorologische verschijnselen omkeert, de wolkenmassa’s
tegen de Andes plet en de temperatuur ook ’s zomers verlaagt, waardoor de
neerslag tot vrijwel nul wordt teruggebracht. (14-15)
1084
San Isidoro ligt tussen de oude
binnenstad en Miraflores en bestaat uit een aaneenschakeling van banken en
glazen wolkenkrabbers (…) (31)
1085
Het is een schitterende morgen, en om
tien uur schepen we ons in op de Wendella Boats (…), voor een panoramische tocht over de Chicago River
tussen de mooiste wolkenkrabbers ter wereld. (37)
1086
We redden onszelf wel, ook al herkennen
we veel wolkenkrabbers niet (…). Het simpelste gebouw is het meest geslaagde. En toch,
wat die jongen ook zegt in zijn onstuimige lofzang op wolkenkrabbers, en
hun energiebesparende, milieuvriendelijke eigenschappen, ik blijf bij mijn
mening: wolkenkrabbers zijn mensonvriendelijke constructies, en op 11
september 2001 hebben ze het praktisch allemaal begevein – in ieder geval heeft
hun bestaansrecht het begeven. (Overigens is het meesterwerk van Marco d’Eramo,
Het varken en de wolkenkrabber,
woord voor woord profetisch gebleken. (…))
(38)
1087
Desalniettemin wordt het een mooie tocht
omdat al deze gebouwen die zich, vanaf het water gezien, gaandeweg aftekenen
tegen de wolkeloze blauwe hemel uiteindelijk een gevoel van grote
zuiverheid uitstralen (…). (38)
1088
Opnieuw zijn we als een blok gevallen
voor de verleiding om te geloven in de leugen, zoals vanmorgen bij de wolkenkrabbers
(…). (40)
1089
In Azië bouwen ze duizenden wolkenkrabbers. (41)
1090
(…) dat maakt het hier
aangenaam en draaglijk. Des te meer daar het lelijk weer is, de hemel is bewolkt
en roetig, en de drukkende hitte onverdraaglijk, en we hebben geen enkele zin
om naar het strand of de zee te gaan. (46)
1091
De lucht is onbewolkt, ook al
staat de halve vlakte van Lucca blank – en wij moeten daar juist langs. (72)
1092
Later meet ik de afstand op Google Maps:
het is zesenhalve kilometer, en het is een wandeling die iedereen één keer in
zijn leven zou moeten maken – mogelijkerwijs zoals ik het doe, op een koele
namiddag in de lente, met snel voortdrijvende wolken terwijl de zon
langzaam ondergaat boven New Jersey. (96)
1093
(…) met de mooiste wolkenkrabbers
ter wereld boven mij, breng ik het laatste uur van deze Amerikaanse tournee
door. (111)
1094
Het is mooi weer, er staat een beetje
wind, de zon straalt aan een wolkenhemel als op Florentijnse fresco’s:
ideaal weer om naar de Oude Wereld te vliegen. (111)
1095
De vergulde koepels weerspiegelen het
zonlicht, kinderen verdringen elkaar op het bordes, en de voetgangersbrug over
de Moskva, Brug van de Patriarchen genaamd (…) gaat er recht op af tegen een schitterende hemel, vol witte wolken
die razendsnel voorbijdrijven. (140)
1096
We lopen onder een hemel waarlangs grote
wolken trekken (…). (181)
1097
(…) als we klaarstaan om
naar buiten te gaan, regent het niet meer, en verschijnt er zelfs een zonnetje
van achter de wolken. (184)
1098
Het tochtje over de Taag wordt opwindend
dankzij de met grote onstuimige regenwolken bezwangerde lucht, die
echter gedurende het hele traject een intens, caravaggesk licht doorlaat. (185)
1099
De straatjes worden steeds drukker met
toeristen, restaurants en souvenirwinkels totdat we, flink bezweet onder de zon die tussen de wolken door
straalt, in de rij staan van de kassa om kaartjes te kopen voor de versterkte
citadel. (187)
