wolkenfragmenten
uit Leonard Nolens, Verborgen agenda,
onderdeel van Dagboek van een dichter
876
Wachtend creëert men de gast die niet
komt, het gedroomde gesprek, zoals de gelovige zijn God uit de wolken
naar beneden wil bidden. (795)
877
Water is geen water maar is drinken, wolken,
plassen. (847)
878
Alleen een kunstenaar creëert zijn eigen
dood, hij schept zijn persoonlijke vergetelheid, hij kneedt zijn lijfelijke
Niets, hij plaatst zijn vluchtige signatuur in de wolken van de
geschiedenis. (889)
879
Voorlezen onder een boom, onder die
machtige Michelangelo’s van de wolken (Mandelstam!), je plompe voeten in
het malse gras en je blik verblind door de zon – nee, al die natuur, daar kan
geen gedicht tegenop. (896)
880
Na de hittegolf van de voorbije drie
weken sinds enkele dagen een bewolkte hemel. (945)
881
Fel licht op mijn handen, het bijna
verblindende wit van dit blad. Azuur. Een enkele wolk. (997)
