wolkenfragmenten
uit Sylvain Tesson, Zes maanden in de
Siberische wouden
889
De stralen sijpelen tussen de wolken
door, lichtvlekken glijden over de sneeuw en laten de doodse vlakte oplichten. (18)
890
De sneeuw, de waterval, de wolken
en zelfs de stilte houden hun adem in. (73)
891
De hellingen bruisen van leven, dieren
komen naar beneden om te drinken en de zomerwolken trekken naar het
noorden. (73)
892
En op een blaadje dat ik bij zijn
portret neerleg, schrijf ik een zin van Jünger uit december 1968: ‘In de hemel
trokken wolken voor de bleke maan, waar op dit ogenblik een stelletje
Amerikanen rondlopen. (…)’ (87)
893
De wolken breken open en het
Bajkalmeer wordt met stralen overgoten. Wanneer een wolk de tegenaanval
inzet, valt er een sluier over het ijs. De ijsschotsen die eerst nog in het
licht baadden, krijgen schaduwstrepen. Wolken rukken dreigend op, winnen
terrein. (131-132)
894
Door de wolken heen strijken
zonnestralen met rossige slierten over de taiga en laten er gouden toefjes
vallen. (146)
895
Tegen vijven gebeurt er eindelijk iets:
de wolken breken open. De watten lossen op in de blauwe lucht. De grijze
massa valt uit elkaar en nevelsluiers slaan op de taiga neer. Gauw, een glas!
Laat de wodka me helpen om het subtiele karakter van deze veranderingen te
doorgronden! Ach, had ik maar wijn… Maar met een fles Kerdrovaja zal het ook
wel lukken. Bij mijn vijfde shot begrijp ik wat er binnen in een wolk gebeurt. (167)
896
De wolken komen uit het westen en
blijven boven het meer hangen. (169)
897
De zon en de wolken spelen
schaak. (173-174)
898
Op de punt van de kaap verschijnt een
regenboog die tot halverwege het meer reikt. Hij vormt de omlijsting voor
gitzwarte wolken die zich in het noorden hebben samengepakt. (176)
899
Terwijl het zonlicht het ene gat na het
andere in de wolken boort, ga ik voor een kampvuur op het strand liggen
(…). (198)
900
Het is een mooie avond, met barokke wolken
die er een beetje belachelijk uitzien, net fluwelen eikels op van die
ouderwetse gordijnen. (212)
901
De hele dag zijn er föhnwolken
die de rotskammen omhullen, de bergtoppen bedekken en het bos versluieren om
met zachte hand de schaamteloos parende dieren aan het zicht te onttrekken. (219)
902
Vanuit mijn hangmat bestudeer ik de vorm
van de wolken. (219)
903
Later zwemt een zalmkleurige maan tegen
de stroom van de nacht in om in een wieg van wolken zijn enige,
reusachtige ei te leggen. (219-220)
904
Stapelwolken versperren de
horizon van Boerjatië. (237)
905
