6 september 2013
Ik wil voortaan altijd iets van Jeroen Brouwers aan het
lezen zijn. Die man zijn stijl, zijn teneur, zijn volgehouden schrijfernst en
zijn tot in zijn bloed aangetast zijn door het verlangen om de dingen die hem
aanbelangen juist, accuraat en mooi
te verwoorden – dat vormt een permanente aansporing om mij door hem, of beter:
door wat hij geschreven heeft, te laten inspireren en voeden.
Idem voor Sebald, idem voor Proust, Flaubert, en er zijn er
nog een paar. Maar niet veel, eigenlijk. (Maar ik moet wel ook nog echt
Nietzsche leren kennen, en Musil, en me impregneren met Larbaud en Queneau, en
me onderdompelen in Kafka, Boon, Schopenhauer, Montaigne, Pynchon… De tijd
begint te dringen…)
Ja, vorm die groep van stemmen waarin je voortaan wilt
vertoeven. Vorm het peloton waarin je naar de eindstreep wilt fietsen.
