los ingeslagen 147

13 september 2013

Amos Oz kijkt uit over de Rode Zee en hoort de stilte van het land. Of juister: het hoofdpersonage van de minstens gedeeltelijk gefictionaliseerde autobiografie van Amos Oz kijkt uit over de Rode Zee en hoort de stilte van het land.

(Parallelle lectuur): het monotheïsme heeft de natuur gedemystificeerd, God heeft zich uit de dingen (rotsen, planten, dieren) teruggetrokken en daardoor is alles stil geworden.

(Monotheïsme heeft de instrumentele omgang van mens met de onttoverde wereld mogelijk gemaakt.)

In hoofdstuk 47 van Een verhaal van liefde en duisternis zien we twee Finse nonnen die, op het eind van hun zendelingenleven (waarin ze dat monotheïsme uitdroegen) en wanneer ze allebei bijna blind zijn, naar het landschap kijken en er de bezieling van ervaren: ‘hoe alles vol is van grote wonderen’; ‘hoe alles licht en stralend is en hoe alles getuigt als duizend getuigen van de grootheid van het wonder der genade’.