20 oktober 2013
Op de trein met L., die ik ken van de leesclub: hij komt
enkel opdagen als er een Vlaamse auteur op het programma staat. We raken aan de
praat. L. heeft al vele watertjes doorzwommen. Hij is precies zo oud als ik. Heeft
een tijd in een kibboets doorgebracht. Werkt nu, enkel in het weekend, in een
fabriek. Is vrijgezel en heeft daardoor tijdens de week de handen vrij. Om te
lezen, maar ook om uitstappen te maken en op reis te gaan. Hij werkt een heel
programma af van citytrips. New York, Parijs, nu is Berlijn aan de beurt. Hij
bezoekt die steden systematisch. Deelt hun plattegrond op in een raster en kamt
sector na sector uit. ‘Een autistisch trekje’, zegt hij zelf.
L. is ook oenoloog. De wijnproefkunde heeft hij zich eigen
gemaakt op een avondcursus. En nu hij het vak onder de knie heeft, wil hij ook
dat terrein systematisch verkennen. Maar je moet kiezen. Welk land lag het
meest voor de hand? Juist, Frankrijk. L. bereist wijnstreek na wijnstreek. Zo ‘deed’
hij ooit de Loirestreek. Puur op wijn. D’un
château l’autre. Die wijnboeren zien je graag komen als je er iets van
kent. Ze schenken je de beste crus uit. Zonder koopverplichting: ze zijn gewoon
blij om eens met een kenner over hun vak te kunnen praten. Ooit is L. zo
ongeveer het ergste overkomen wat je op een wijnproefreis kunt meemaken: een levercrisis.
Dat was meteen het einde van de rit want je kunt natuurlijk geen wijn proeven
als je droog moet staan.
En waarom, L., lees je nu enkel Vlaamse boeken? L. gaat gretig in op mijn vraag. Ook daar is het een kwestie van terreinafbakening, vertelt hij. Vroeger las hij willekeurig wat zich aandiende, romans uit verschillende taalgebieden. Maar zo kun je natuurlijk nooit een bepaalde literatuur helemaal doorgronden. Dus besloot L. het jachtterrein in te perken. Aanvankelijk tot het Nederlands taalgebied. Probleempje: alleen daarin verschijnen jaarlijks 250 romans. Dat krijg je niet voor elkaar, dus drong een verdere beperking zich op. Enkel Vlaamse romans, dat is mogelijk. Plusminus tachtig stuks per jaar, dat krijg je wel gelezen. En zo komt het dus dat L. enkel Vlaamse romans leest. En telkens ik er een bespreek in de leesclub, komt L. af.
