Ze schreeuwt met half opgeheven gelaat: de schreeuw komt uit een verwrongen mond, ze ziet geel, haar ogen zijn zwarte punten, de avondhemel boven de Brede kleurt rood, oranje, karmozijn, zwart, en haar schreeuw gaat de wereld rond.
Benno Barnard, Afscheid van de handkus, 166
