gisteren 68

230309

▲ Een van de slachtoffers van de aanslag in Zaventem, de basketspeler Sébastien Bellin, biedt op het proces de daders vergiffenis aan. Op zich een mooi en krachtig gebaar, dat noopt tot bezinning. Maar in wiens naam spreekt deze man? (https://www.standaard.be/cnt/dmf20230309_95693001)

▲ The Whale van Darren Aronovsky: tussen het onvermogen om ooit een ander écht te kunnen helpen en het onvermogen om onverschillig te blijven. Een film over ethiek, over de rampen die verliefdheid kan teweegbrengen, over het failliet van de Amerikaanse samenleving en over de functie van de saaie walvissenhoofdstukken in Melvilles Moby Dick.

Werkelijk: de kuddekenmerken van de consumptiemaatschappij, waarvan de moderne woonwijken zo’n mooie illustratie zijn en waarvan de tv het geëigende instrument is; het vervallen van de mens tot een wezen dat slechts uit een aantal afzonderlijke, naamloze functies bestaat (producent, consument, patiënt, kiezer e.d.); zijn algehele onmacht ten opzichte van de anonieme, maatschappelijke macrostructuren; zijn veelzijdige aanpassing aan de algemeen geldende, ‘zedelijke’ norm, die vóór alles totale gelatenheid voorschrijft waar het iets betreft dat verder reikt dan de horizon van het kuddebestaan. – Het zijn allemaal factoren waardoor de menselijke identiteit in een steeds diepere en grotere crisis raakt.

Václav Havel, Brieven aan Olga (vertaling P.L. Vrba (1986)), 176