zaterdag 11 maart 2023

gisteren 69

230310

In de cafetaria van het rusthuis had X voortdurend zitten frutselen aan de verpakkingetjes van koekje en klont. ‘Als ik dit verbrand,’ had hij gezegd, ‘krijg jij pijnlijke voeten.’ We hadden hem niet tegengesproken. Toen X, door ons begeleid, terug in zijn kamer aankwam, stak hij zijn duim op naar het voorovergebogen mannetje dat samen met hem het halletje betrad. Op hetzelfde moment stak ook de man in de spiegel zijn duim naar hem op.

Aan de muur hing een postkaart met daarop de reproductie van een foto van een sculptuur van een verwrongen menselijk hoofd, als van iemand die met een hoge snelheid naar beneden valt of in een windtunnel staat. Schütte of iets dergelijks, enfin, ik weet het niet meer en ik vind het ook niet terug op het net, maar de naam deed met denken aan de twee fotoboeken van Axel Hütte die in mijn bezit zijn en die ik al vele jaren lang niet meer heb bekeken: Italien en London. Ik moest de boeken eerst afstoffen alvorens ze te kunnen inkijken. De strak gecomponeerde landschaps- en architectuurbeelden daarin zie ik toch liever dan die vertekende tronies. Op zoek naar een foto van de cover van een van beide boeken kom ik op een website waarop ik verneem dat een exemplaar van London $ 600 waard is. Nou moe. Nakomelingen, mocht ik schielijk komen te gaan, niet heel mijn bibliotheek zomaar op de container kieperen hé.




Na de introductie van guano, het opbrengstverhogende poeder uit het verre Peru, bleven ook de laatste kerkgaande boeren op zondagen thuis. Niet het aanroepen van de naam des Heren, maar gedroogde en gemalen vogelpoep deed de opbrengsten wonderbaarlijk stijgen.

Frank Westerman, De graanrepubliek, 39