230325
▲ Volgende week zendt Radio 1 opnieuw, naar jaarlijkse gewoonte, de Classics 1000 uit. Er wordt nu al opgeroepen tot stemmen daarvoor door nummers te spelen die in deze lijst worden verwacht. Alsof er maar duizend nummers zijn en enkel de volgorde nog kan worden bepaald; alsof het van staatsbelang is dat niet van dat bestand wordt afgeweken, zodat iedereen zich kan warmen aan vastigheid en de voorspelbaarheid. Ziedaar de essentie van wat een canon is.
▲ De precisie waarmee Irvin D. Yalom in De Schopenhauer-kuur de gesprekken en wendingen in een therapeutische groepssessie weergeeft is pijnlijk. Je zou toch geld geven om vooral nooit in zoiets terecht te komen! Pijnlijk, inderdaad: ik vind geen ander woord. De genreaanduiding ‘roman’, overigens, lijkt mij bijzonder misleidend.
▲ In The Fabelmans laat Spielberg het hele emotie-opwekkende vocabulaire van de Hollywood-filmtaal op ons los, maar bij mij brengt het, de uitstekende acteerprestaties en de mooie plaatjes ten spijt, niet veel teweeg, en al zeker geen ontroering of identificatie of wat dan ook dat naar iets diepere lagen voert. Het is wat het is en dus niets anders dan het wellicht beoogt te zijn: entertainment.
Roderik Six in Thomas Blondeau & Roderik Six, De boekendokter (2014), 17
