230306
▲ B. vertelde dat hij bijna was omvergelopen door Omar Sharif. Waarop ik kon vertellen dat ik ooit op een meter afstand heb gestaan van Mobutu Sese Seko.
▲ Ideologisch is dat een ander paar mouwen – al bewonder ik zijn moed om zijn tegendraads cultureel conservatisme te etaleren – maar stilistisch is het, niet zonder zin voor provocatie, Bladzijden van een brillenjood genoemde dagboek van Benno Barnard, opgenomen in Afscheid van de handkus, echt wel smullen! Op vrijwel elke bladzijde valt een voorbeeldzin aan te strepen waarmee ik deze bevinding kracht zou kunnen bijzetten.
▲ Toch vreemd en niet echt ‘identiteitsbevorderend’ is het dat in de laatste aflevering van Het verhaal van Vlaanderen, over de jaren 1939-2000, met geen woord wordt gerept over de Vlaamse natievorming.
In het luilekkerland van de grote witte tent vieren tachtig mensen feest: de wijn stroomt door zijn beek, de salade is een weiland, de biefstuk loeit zacht.
Benno Barnard, Afscheid van de handkus, 288