27 december 2001
Ik ben stilaan genezen: begin weer trek te krijgen in de
ziekmaker nicotine. Het moeilijke met afkicken is dat je niet zéker bent dat je
er ziek van wordt. Als het zeker zou zijn, zou je meteen stoppen. Het is het
principe van de Russische roulette: je maakt kans dat de kogel niet voor jou is
– en precies die onzekerheid verhoogt nog de verslavende werking. Je kunt het
overigens omkeren: het is niet omdát je prijzen kunt winnen met de loterij, dat
je eraan meedoet.
*
Jaaroverzicht van de VRT-televisie: gelukkig is er maar
één zo’n jaaroverzicht per jaar. Gelukkig is er maar één 2001.
*
Beste J.,
Met stijgende verbazing lees ik je reisdagboek. Je zit nu in
Varanasi, schrijft 3 december. (Intussen zit je natuurlijk alweer ergens
helemaal elders, of ben je al thuis?) Met stijgende verbazing vanwege het
vermogen om zeer gecomprimeerd enorm veel mee te geven, vanwege het vermogen om
in toch vrij chaotische omstandigheden zo helder en gestructureerd te
schrijven. Ik steek er echt wat van op, sta in bewondering voor de kalmte
waarmee je blijkbaar alles registreert en verwerkt. (Of heeft het je méér moeite
gekost dan je laat uitschijnen?) Verwondering ook, maar dat zei ik je al,
omwille van het feit dat je nu meer over jezelf aan mij communiceert dan je
ooit vanop twee straathoeken van hier hebt gedaan.
Ik dank je uit de grond van mijn hart voor deze waardevolle
berichten. Ze veranderen ook mijn bekrompen mening over het zogenaamd ‘exotisch’
toerisme. Uit elke zin die je schrijft over die vreemde culturen blijkt dat het
mogelijk is om met gepaste afstand (zonder neerbuigend te doen en zonder ook
het eigen onvermijdelijke standpunt te verlaten) en met respect kennis te nemen
van die verre wereld en er ook iets van op te steken. En om er dan ook nog eens
anderen in te laten delen...
Ik lees verder, en begin nu al te hopen dat het boek niet
uit is als je uitgereisd bent.
Hartelijke groet,
En misschien is het ook het goede moment om je, ook namens P.
en de kinderen, een gelukkig nieuwjaar te wensen.
