wolkenfragmenten
uit Jef Geeraerts, Tien brieven rondom
liefde en dood
1595
Het regende onophoudelijk, de wolken
dreven laag boven de bossen. (57)
1596
(…) ik zit te denken aan
verleden jaar, toen ik op deze datum in Tenerife verbleef en voor het eerst na
1960 opnieuw verwonderd de tropen ervoer met
hevige zon, lauwe vloeren, lauw water uit de kraan van de wastafel, malse
tandpasta, een zwoele zeewind, andere geuren, andere bloemen, andere wolken,
een hele maand werd ik beheerst door het enorme bergmassief van de Pico de
Teide, met zijn witte top, meestal verborgen in de wolken, soms
naaldscherp afgetekend tegen de blauwe lucht, het definitieve beeld voor de
mensen van vijftig of tien miljoen jaren na mij… (67)
1597
Thuis moet ik de morbide drang
onderdrukken om de telefoon niet te laten rinkelen in je koude, verlaten
appartement aan de De Meeussquare, ik hoop dat het warm is in Tunesië met
andere bloemen, andere geuren, andere wolken. (77)
1598
(…) de boer was Amedee, en
de man op de hooimachine was zijn zoon die het hooi op zondag keerde omdat het
warm en droog was hoewel de zon achter de wolken bleef en er dus van
zonnebaden niet veel terecht kon komen ondanks mijn frivole handdoek (…)
(118)
1599
Daarstraks zat ik op een omgekapte beuk
te zien naar de schaduwen van de wolken die over de bergen schoven. (130)
1600
Hardop zeg ik: Can spring be far behind?
en een beklemming overvalt mij, die anders zou verdwijnen na een wandeling langs
de golven, waar het nu te guur is, en met een hevig verlangen naar een warm
eiland met bergen, bloemen en wolken, neem ik het boek met de gedichten
van Sapho. (143)
