Uiterst rechts een aan een stok in de grond gestoken,
wapperend vlaggetje, rood, blauwig, gele ster. Dan de lijken die er vreemd ongekwetst
uitzien. De meeste liggen met hun armen wijd open. Op de blote borsten geen
wonden. Aan het einde van de kleine landtong waarop ze liggen, zitten in elkaar
gedoken gevangenen. Twee lachende soldaten, een gewapende bewaker, een kreek,
waaierige palmen, en de verdere voortzettingen van landschap zoals in de natuur
gebruikelijk completeren het geheel. Het is moeilijk te zien dat de kleurenfoto’s
van deze oorlog iets te maken hebben met het zwart-wit van onze opgetogen
vrede.
Cees Nooteboom, Labyrint Europa, 182
