15 december 2001
Droom: Ik vraag mij af of je moet betalen voor de
parkeerplaats van de hemel.
*
Gilbert D. laat mij weten dat ik mee kan naar Stockholm, van
2 tot 10 februari.
*
Natuurlijk heeft Catherine Millet dat boek geschreven met de
cynische bedoeling rap veel geld te verdienen. En natuurlijk ben ik niet blind
voor het feit dat de literaire kwaliteit ervan niet altijd evident is (om het
zacht uit te drukken), en dat Het
seksuele leven van Catherine M. niet zoals vroegere erotische mijlpalen de
tand des tijds zal doorstaan. Maar toch is er iets in dit boek dat mij, op een
als het ware onrechtstreekse manier, aanspreekt. Door zo uitdrukkelijk en
onomwonden in zowat alles wat ze beschrijft tegemoet te komen aan de doorsnee
mannelijke fantasie, die zo vaak, om niet te zeggen constant, wordt
gefrustreerd door het oeverloos diepe onderscheid der seksen; door met andere
woorden zo radicaal onvrouwelijk tegemoet te komen aan het mannelijke, raakt
Millet een gevoelige snaar. Uit haar relaas van de goorste uitspattingen komt
een troostend mededogen naar voren. Waardoor het boek, in plaats van opwindend,
wat je van een erotisch of zelfs pornografisch traktaat zou kunnen verwachten,
iets troostvols krijgt. Millet lijkt te willen zeggen: jullie, mannen, zijn dan
toch niet zo abnormaal en kwetsbaar in jullie verlangens want, kijk, ik als vrouw
kén jullie – en dat is, na alle afwijzingen die mannen op dit vlak hebben
moeten ondergaan, en alle bijbehorende schuldgevoelens, toch wel verkwikkend.
En wellicht oogst dáárdoor dit boek zo’n succes. Niettemin lijkt de
mogelijkheid dat dit een bedoeld resultaat is – ik bedoel het troostvolle, niet
het succes – mij onwaarschijnlijk.
*
De manier waarop van de betogingen in Brussel na de
zogenaamde Top van Laken alleen, of vooral, de rellen in beeld worden gebracht,
is natuurlijk je reinste manipulatie. Maar wat doe je er tegen?
*
De deadline van de Gezelleprijs van de Stad Brugge voor een
ongepubliceerd romanmanuscript is juni 2002. Waarom zou ik niet…?
