Op de tweede verdieping van de sprookjestoren waren achter
een gedraaid gouden traliewerk inderdaad twee bustes tentoongesteld. De tolk
keek er aandachtig naar, maar het enige wat hij ontwaarde was iets
gepommadeerds met rode wangen en zwarte manen. De luidsprekers gingen op
Italiaans over en waren merkbaar vrolijker en levendiger geworden; elk tweede
woord was amore. Boven de biechtstoel
waren rode lampjes die nu eens uit- en dan weer aangingen.
Michaïl Sjisjkin, Venushaar,
209-210
