(3 oktober 2001)
We moeten daarin eerlijk zijn: er gebeurt
vrijwel niets. Ik weet het, het is een oude klacht, maar zo is het nu eenmaal.
Het regent, mijn haar is vet, de hond is slaperig, ik trek rode strepen door
andermans teksten, verzuim contacten uit te diepen, bak een diepgevroren
kippenfilet en noteer dat vandaag de nationale luchtvaartmaatschappij – Sabena,
ik noteer de naam omwille van de klank die binnen een aantal jaren een vleug
verleden zal oproepen – het gerechtelijk akkoord heeft aangevraagd, wat, als ik
het goed begrijp, een soort voorgeborchte van het faillissement is. Heb ik verhaal tegen het feit dat ik geen
verhaal heb?
*
Ben vanavond voor het eerst gaan tekenen
in S’s atelier. Stoelen… Futloos, inspiratieloos, perspectiefloos… – maar goed:
alle begin is moeilijk. Elk herbeginnen ook. Eigenlijk wil ik geen stoelen
tekenen maar landschappen. En eigenlijk wil ik geen landschappen tekenen – ik wil gewoon: landschappen.
Tiens, het woord ‘landschappen’ als werkwoord: ik landschap, jij landschapt,
hij landschapt, wij landschappen, jullie landschappen, zij landschappen.
