wolkenfragmenten
uit Benno Barnard, Een hiernamaals
1470
Een mes dat een alfabet uit de wolken
snijdt. (45)
1471
Enfin, dit is een Belgische
tentoonstelling, en de negentiende eeuw (in al haar ontroerende protserigheid
sowieso meer een Belgische dan een Hollandse uitvinding) had hier te lande ook
een fantastisch naturalistisch decor geschapen, met enorme industriële
burchten, mijnrampen, stakingen, taalstrijd… in vergelijking daarmee was
Holland een boerenerf met een zwaarbewolkte godsdienst en een kolonie. (55-56)
1472
In 1924 of 1933 leek dit aan hybris
grenzende geloof van Saba een luchtkasteel, met een wolk van weten als
enig fundament. (101)
1473
Niemand in de Nederlandse letteren heeft
grootsere en absolutere taferelen gecreëerd dan Vondel, godenschemeringen,
titanische botsingen tussen goed en kwaad, alsof hij de wolkenluchten
van Jacob van Ruisdael voor het toneel wilde bewerken (…)
(188)
1474
(…)
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken
’t diep gedoken Woord zo zoet
(…) (Barnard
citeert Guido Gezelle, 226)
1475
Hij-op-zijn-wolk. (259)
