1 juli
Op de trein terug naar huis twee jongelui met hun rugzakken
en uitwerptent op de stoelen tegenover zich: met hun tweetjes nemen ze vier
plaatsen in en er is op dit spitsuur al geen overschot. Samen met mijn
medereizigers kijk ik geërgerd maar we zeggen niets. Wanneer de kaartjesknipper
zijn opwachting maakt, gaan de geschoeide voeten snel van de bank. Maar de
kaartjesknipper is nog maar net gepasseerd, of ze liggen er alweer op.
Wenkbrauwengefrons. De jongelui trekken het zich niet aan en sms’en of chatten
of skypen of gamen lustig verder.
Kaartjesknipper, overigens? Er worden niet veel kaartjes
geknipt. De abonnementsreizigers hebben tegenwoordig een kaart met een chip.
Die moet tegen een apparaat worden gehouden. Deze controleur gebruikt zijn apparaat
op geheel eigen wijze: hij houdt niet de kaart tegen het apparaat, maar het
apparaat tegen de kaart, die de reiziger dan moet vasthouden in plaats van
overhandigen. ’t Is eens wat anders.
Wanneer de conducteur/kaartjesknipper/treinbegeleider nog
eens terugkeert door het gangpad, hebben de twee – een meisje dat ik vanuit
mijn positie niet kan zien en een rosse jongen die wel iets heeft van Rode
Duivel Kevin De Bruyne – alweer hun voeten op de bank gelegd. Zij krijgen een
opmerking van de man die zijn apparaat tegen de kaarten houdt. Maar ook niet
meer dan dat. Voor mij had het gerust meer mogen zijn.
In Brugge stap ik de Media Mart aan het station binnen: even
kijken naar de fototoestellen. Ik heb een aankoop in gedachten, maar ik moet
mijn behoefte nog ‘finetunen’. Er is een bijzonder interessante aanbieding: de
Fuji X-E1 staat voor 379 te koop in plaats van 699 euro. Zal ik thuis toch even
moeten kijken op het internet of dit een verantwoorde aankoop zou zijn.
Misschien dat ik dan mijn digitale Leica X1 van de hand probeer te doen: die is
echt te traag en de manuele focus is onhandig, om niet te zeggen knullig.
Bovendien mis ik een zoeker.
Ik ben op tijd thuis voor de match Argentinië-Zwitserland. Het
wordt een zoveelste krachtmeeting die zich tot in de verlengingen sleept. Je
denkt, er komen penalty’s aan, maar een late goal (118’) van uitblinker Di
Maria beslist er anders over. Als België straks wint, moeten ze in de
kwartfinale tegen dit Argentinië. De achtste finale van de Belgen tegen de
Verenigde Staten ga ik bekijken bij Sarah.
Maar eerst zitten we nog een halfuurtje aan de tuintafel.
Sarah heeft het over haar school, hoe de sfeer ook daar nu volledig zoek is
door de toepassing van ‘nieuwe’ managementtechnieken. Van de weeromstuit
ontstaat er bij het korps een vorm van solidariteit: (…). Ik vertel over de
persoon die ik tot in april nog af en toe in het bedrijfsrestaurant zag, die
vervolgens al haar ziektedagen opnam, en die nu blijkt te zijn gestorven op de
eerste dag van haar pensioen. Zij kan haar opwachting maken bij Sinte Pieter
samen met advocaat Piet Van Eeckhaut, die ook vandaag overleden is. (…)
En dan kijken we dus naar de
match. Een fantastische match wordt het, na de achtste finale
Duitsland-Algerije van gisterenavond een tweede hoogtepunt in deze wereldbeker.
Wel jammer dat er niet wat meer gezelschap is om samen de spanning en vreugde
de beleven.
