4 juli – vrijdag / Visart
Met een onwerkelijk gevoel en haarpijn sta ik op. Wat was
dat gisterenavond, zeg! Ik hoop maar dat ik geen mentale schade heb aangericht.
En dan heb ik het niet over de talloze hersencellen die ik alweer in de prak
heb gedronken (…).
Ik sleep me door de ochtend met de handleiding van de Fuji,
mijn tournotities en Facebook, Kerouac en Ibuprofen. (…)
Pieter brengt de auto en komt even binnen. Hij heeft een
tricolore armbandje aan en heeft al twee keer in café Brouwershof de pronostiek
gewonnen. ‘Ze denken daar nu dat ik iets van voetbal ken.’ We spreken af om,
als België morgen de kwartfinale wint, woensdagavond samen naar de halve finale
te kijken. Dat zou dan tegen Nederland zijn, als die winnen van Corsica, pardon
Costa Rica.
Sarah komt voor het middageten. (...) Op weg naar De Panne zitten de twee meisjes achterin te kletsen en selfies te maken. (...)
Na het avondeten maken we een wandeling op het strand.
Valavond, meeuwen trippelen dommelijk voor ons uit. De zon gaat onder achter
wolken: er is weersverslechtering op komst. Ik zie in cafés dat er voetbal is:
Brazilië speelt. (…) Thuis volg ik de rest van de bijzonder potige match tegen
Colombia. Sterspeler Neymar wordt op gemene wijze van het veld gestampt. (Ik
hoor later dat hij een gebroken rugwervel heeft opgelopen.) De Brazilianen
winnen.