Van gisteren zou ik mij het verbale geweld kunnen herinneren waarmee Sandro Veronesi mij meesleurde in de eerste vijftig bladzijden van XY, en daarna in de volgende vijftig, maar ook dat ik vernam dat je niet verzwaart van noten eten – het zou nérgens slecht voor zijn – en dat ik voor de eerste mijn nieuwe jas aantrok, een mi-saison.
Vandaag moet ik werken in Brussel.
