actuele vraag 6
Het zat er al een tijdje aan te komen maar nu is het zover: Steve Jobs is dood. Dat is jammer. In de eerste plaats natuurlijk voor Steve Jobs zelf, maar ook voor zijn dierbaren en al wie van hem gehouden heeft. Hier past het respect die elke overledene toekomt. Laat daarover geen twijfel bestaan. Bovendien was Steve Jobs een mens met onmiskenbare verdiensten. We kennen hem allemaal als de creatieve inspirator van de Apple-producten en de zogeheten ‘charismatische’ leider van het Apple-bedrijf.
Nu ja, zó charismatisch vond ik hem nu ook weer niet. Een stijve nerd met een existentialistische rolkraagpull. Apple, overigens, is een computerfirma.
Jobs was een uitvinder, een succesvol zakenman, hij zorgde voor veel jobs.
Maar verklaart dit de quasi heiligverklaring die Steve Jobs vandaag in de pers te beurt valt? Da’s toch vreemd. Geen enkele ‘ceo’, van geen enkel bedrijf ter wereld, zou er in slagen om met zijn dood zoveel mediabelangstelling te ontketenen. ‘Steve Jobs-gekte slaat toe op Ebay’; ‘Een genie dat de wereld veranderde’; ‘Wat doen de Apple-aandelen?’ ‘Time stopt de persen voor dood Jobs’; ‘Apple-fans rouwen om Steve Jobs’. Dat zijn enkele van de titels vandaag op DS Online.
Akkoord, het zal wel zijn dat hij zijn verdiensten heeft gehad in het verspreiden van de computertechnologie waarmee hij, samen met anderen, ‘onze leefwereld heeft veranderd’. Maar hoe verklaar je de goeroestatus van die man? Tijdens een toespraak op Stanford University zei hij in 2005 dat je moet geloven in het werk dat je doet en dat de dood de beste uitvinding van het leven is omdat de dood de plaats maakt die veranderingen nodig hebben om zich door te zetten. Dat zijn weliswaar moedige uitspraken voor iemand die, ook na zware tegenslagen, een voorbeeldige carrière heeft gehad en die, op het ogenblik dat hij zijn wijze woorden over leven en dood uitsprak, al zwaar ziek was. Maar is het genoeg om het aureool van heiligheid te verdienen dat hem nu wordt opgezet?
Ik ben niet zo’n Apple-adept, dus ik kan het niet weten. Ik vind die spulletjes wel fraai, ik werkte ooit op een PowerMac met zo’n klein scherm en luister nu vaak naar muziek met mijn iPod, maar wild, laat staan hysterisch, word ik daar niet van. ’t Zijn mooi ogende en handige gebruiksvoorwerpen, meer niet.
Ik vraag mij dan ook af hoe het komt dat Apple-fans nu bloemen neerleggen en kaarsen branden bij Apple-winkels omdat de grote baas te vroeg, op 56-jarige leeftijd, gestorven is. En waarom zijn verscheiden zoveel media-aandacht krijgt.
Ik pieker mij daar nu al de hele dag suf op – en geen Apple-software die mij daarbij helpen kan. Ik kom niet veel verder dan de veronderstelling dat ‘de media’ gewoon datgene brengen waarvan zij vermoeden dat het tegemoetkomt aan de verwachtingen van het publiek.
De actuele vraag moet dus niet luiden: ‘Is Steve Jobs een heilige?’, maar: ‘Waarom wordt Steve Jobs als een heilige voorgesteld?’
