Van gisteren zal ik mij ongetwijfeld herinneren dat ik mijn zorgvuldig bewaarde en bij alle verhuizingen achter mij aan gesleepte houten kist met predigitale teksten en foto’s die dateren vanaf halfweg de jaren zeventig uit de ondergelopen kelder naar boven sleepte, het slot openbrak (want de sleutel is al geruime tijd zoek) en vervolgens een blik kon werpen op de schimmelgeworden vergankelijkheid.
Vandaag ga ik, voor de middag, lezen en schrijven, en, na de middag, wandelen met S.
