Het boek dat Günter Grass in 1999, tegen de millenniumwende aan, publiceerde, houdt me nu al een week of twee bezig. Mijn eeuw bestaat uit honderd stukjes, voor elk jaar van de twintigste eeuw één. Ze zijn niet allemaal even goed geschreven, en ze zijn ook niet allemaal herkenbaar voor een niet-Duits publiek. Want dat is het wat Grass doet: de geschiedenis van de voor zijn vaderland bewogen voorbije eeuw schrijven. En soms komen daarbij namen of feiten naar boven waar zelfs een niet helemaal ongeïnformeerde lezer, zoals ik er een toch een ben, niet altijd de stukjes van de puzzel in elkaar weet te passen. Een interessante oefening bij dit boek zou zijn om na te gaan hoe Grass de taart heeft verdeeld: hoeveel stukjes zijn gewijd aan oorlog, aan kunst, aan voetbal, aan carnaval…? Hoe dan ook, als je wil weten hoe het voelt om een Duitser te zijn, dan is dit beslist een aanrader.
