gisteren 58

230227

▲ 31 jaar geleden werd onze jongste zoon geboren, bijna gewurgd door de navelstreng. De vroedvrouw die hem het leven redde of hem en ons voor nog iets ergers behoedde door tijdig in te grijpen, moest de verwijten incasseren van de gynaecoloog omdat zij zijn komst niet had afgewacht. Ik stond erbij, te verbijsterd om te beseffen wat er gebeurde.

▲ Hanne Decoutere probeert de kijkers van het Journaal warm te maken voor de mogelijkheid dat ze vanavond het noorderlicht zouden kunnen te zien krijgen. Zij doet dat op de manier van de kleuterjuf die haar klasje op 5 december inpepert vanavond toch vooral niet te vergeten het schoentje klaar te zetten. Met een pintje voor de Sint en een wortel voor zijn paard. Een noorderlichtexpert legt vervolgens uit dat het fenomeen enkel op het scherm van een peperdure digitale spiegelreflexcamera zal kunnen worden waargenomen.

▲ Wanneer ik in een film, zoals dit keer in Oranges and Sunshine (Jim Loach, 2010), volwassen personen zie treuren om een onrecht dat hun als kind werd aangedaan, kan ik nooit anders dan in hevige mate sympathiseren.

‘Als de maatschappelijke kosten van ecologische schade in rekening zouden worden gebracht, wordt onze manier van leven onbetaalbaar. (...) De Belgische en de Vlaamse regering zijn nog altijd niet afgeweken van het idee van economische groei boven alles. We hebben nooit een debat gezien over wat onze huidige welvaart de komende generaties en de planeet mag kosten. We wuiven dat weg met de belofte van technologische wonderoplossingen.’ 

Geert Buelens in een interview over zijn boek Wat we toen al wisten in De Standaard van 25 februari 2023