230203
▲
We zouden moeten kijken naar Onze natuur, zegt de aankondiging. Maar het is
natuurlijk niet onze natuur. Het is onze natuur ons dé natuur toe te eigenen,
haar de onze te noemen, haar naar onze wensen in te richten en haar, zo doende,
kapot te maken.
▲
Het applaus in de concertzaal van de Philharmonie weerklinkt als een stortbui
op een glazen dak.
De vaststelling dat er in ’52 niet veel
auto’s en ijskasten waren en dat Lux de toiletzeep van de sterren was, is even
oninteressant als een opsomming van de computers, magnetrons en
diepvriesproducten van de jaren negentig. De maatschappelijke spreiding van de
dingen heeft meer betekenis dan hun loutere bestaan. Wat ertoe deed, in ’52,
dat was dat je geen kraan bij het aanrecht had terwijl anderen een badkamer
hadden, vandaag de dag dat je je kleren koopt bij Froggy terwijl anderen zich
kleden bij Agnès B.
Annie Ernaux, De schaamte, 25 (vertaling
door Rokus Hofstede (1998 en 2022) van La honte (1997))
