de lente van 2018 – 10

150 – Mijn neefje A. (een volwassen man van begin de dertig) schrijft op zijn Facebookpagina een voortreffelijk stuk over zijn favoriete popsong. Na een lange inleiding, hoe hij op Radiohead uitkwam, beschrijft hij de song. Ik lees die beschrijving parallel met mijn beluistering op YouTube en de overgangen vallen – toevallig – mooi samen, bijvoorbeeld deze waar A. het over de ‘bridge’: ‘”Let Down” zou veel minder geweldig zijn, mocht het tijdens de sublieme bridge niet “opstijgen” (ik kan er geen ander woord voor bedenken). Na de bridge zwelt de muziek aan en krijgt het trage nummer iets meer tempo. De melancholie wordt nog tastbaarder en “iets” lijkt “onafwendbaar” te zijn geworden. Alsof het nummer aan hoge snelheid op een muur afstevent, om genadeloos uit elkaar te spatten’.

Die ‘bridge’ en dat ‘opstijgen’ voltrekken zich in de video, een live uitvoering, vanaf 3:20.

Ik vind A.’s stuk geweldig geschreven (ik wou dat ik het kon delen, maar A. sluit met zijn persoonlijke privacybeleid die mogelijkheid jammer genoeg uit), en reageer dan ook met een ‘geweldig’. Er ontspint zich een klein conversatietje over favoriete albums.

Pascal Cornet ik zou het zo meteen niet weten, dat favoriete nummer, maar dat OK Computer een van mijn favoriete albums is, dat is wel zeker - zo zie je maar: generatie-overschrijdend als het ware

Pascal Cornet Samen met Skeleton Tree, Lyre of Orpheus, Sgt Peppers, Band On The Run (mijn eerste zelfgekochte plaat), White Album, Black & Blue van de Stones, Hunky Dory van Bowie, The Wall van PF en de laatste, titelloze, van Jacques Brel. En Waar ik woon en wie ik ben van BdG. Na begin 90 ben ik niet meer mee. Wel nog met hier en daar aparte nummers van dEUS, Hot Chili, Neil Young, PJ Harvey, Paul Weller… - tegenwoordig (eigenlijk vanaf het einde van vinyl) beluistert een mens geen volledige albums meer, nietwaar?

Alexander Cornet Ik nog wel hoor.

Pascal Cornet Heb jij nog veel vinyl gekocht?

Alexander Cornet Nee, ik heb geen platenspeler. ik koop mijn cd's tegenwoordig bijna uitsluitend online, op Discogs.

Pascal Cornet Weet je wat ook nog een superplaat is uit de jaren stillekes? Foot Lose & Fancy Free van Rod Stewart! Vooral de 'slow side'. - Mijn punt is: voor iemand die, zoals ik, volledige vinylplaten beluisterde, is de overgang naar cd onoverkomelijk gebleken. Maar misschien heeft dat te maken met het feit dat ik toen al tegen de dertig draaide en niet meer zo ontvankelijk was voor nieuwe muziek...

Alexander Cornet Ik ben nog steeds enorm ontvankelijk voor nieuwe muziek, maar dat heeft er wellicht ook mee te maken dat ik geen gezin enz heb. Geen Bumba of K3 in mijn huis.

Leuk, Facebook. Ook om het contact tussen peter en petekind levendig te houden. En reken maar dat ik nooit meer op dezelfde onbedachtzame manier naar ‘Let Down’ ga luisteren!