conclaaf
Natuurlijk laat heel die pausverkiezing me Siberisch koud.
Als ik afga op de mediaheisa er omheen, kan het niet anders of het is volslagen
irrelevant. Ik zou het liefst van al een zwarte paus hebben, natuurlijk. Wat
zou dat mooi zijn, met die witte soutane! En dan hopen dat het weer een
lachende is… Maar Tettamanzi
is ook een van mijn favorieten – zo’n naam, zeg! Daar kan Danneels niet tegen
op. Zo. Ik hoop dat het nog lang duurt, daar in Rome. Dat aanmodderen met die
witte en zwarte rook heeft iets heel aandoenlijks. Ik vind dat blikken
schoorsteentje met dat wiebelende dakje op ook zo amechtig, het doet mij een beetje
denken aan de schoorsteen van de sleepboot van kapitein Oliepul in de
stripverhalen van Nero. En dan te denken dat de kachel waarbij die schoorsteen
hoort in een van de fraaist beschilderde binnenruimten ter wereld staat, de
Sixtijnse Kapel. Ik hou ook van de animatiefilmpjes waarmee ons een idee wordt
gegeven van hoe kardinalen zich van hun hotel naar de kapel verplaatsen of
laten verplaatsen (er is een busje voor wie niet meer helemaal vlot ter been
is), en van de weetjes waarmee de reporters de hun royaal toegemeten zendtijd
vollullen: hoe krijg je witte rook (met droog stro), hoe krijg je zwarte rook
(met nat stro of mos). Heerlijk, zo’n conclaaf! En zeggen dat we geen greintje
zullen vernemen van alle haat en nijd en meedogenloze machtsspelletjes die daar
nu in die beslotenheid worden gespeeld.
