wachten voor de brug
Met de fiets wachten voor een gesloten brug (die dan weer
open is voor de schepen) is geen tijdverlies. Je ziet en hoort vanalles. Op de
van links naar rechts voorbijvarende aak loopt een man richting achtersteven,
met precies dezelfde snelheid als deze waarmee de boot voorbijvaart zodat hij
ter plekke als op een loopband blijft trappelen. En schuin voor mij staan een
jongen en een meisje, voet aan de grond, te wachten. Ze kennen elkaar duidelijk
niet of dan toch nog maar net want ze weten niet van elkaar waar ze wonen; het
meisje geeft te kennen dat ze – zodra de brug eindelijk weer neergelaten zal
zijn en de slagboom opgehaald en het licht op groen – rechtsaf moet. De jongen
zegt: ‘Ik moet naar links. Maar wacht, ik rijd nog eventjes met jou mee.’
