wolkenfragmenten
uit Milan Kundera, De ondraaglijke
lichtheid van het bestaan
1557
IJzeren ladders klommen over de
voorgevels van lelijke huizen van rode baksteen, maar die huizen waren zo
lelijk dat ze eigenlijk mooi waren; vlakbij stond een grote glazen wolkenkrabber
en daarachter een andere wolkenkrabber met op het dak een klein Arabisch
paleis met torentjes, galerijen en vergulde zuilen. (121)
1558
Toen ik klein was en het Oude Testament,
verteld voor kinderen en geïllustreerd met prenten van Gustave Doré,
doorbladerde, zag ik daarin God op een wolk. (280)
1559
Nu ze tegen hem zat aangedrukt (het
vliegtuig gleed door de wolken), verdween de angst en ze ervoer haar
liefde, en ze wist dat het een mateloze en grenzeloze liefde was. (346)
