De eliminatie
van wie het regime niet gunstig gezind is gaat verder op alle niveaus. Met de
verwijdering van deze topambtenaar, voorgesteld als een beslissing van de man
zelf, staan we weer een geruisloos stapje dichter bij de totalitaire
Vlaams-nationalistische republiek. Interessant in het artikel is ook de
denkpiste om zelfs de werking van het beleid zelf, het wetgevende werk, in
handen van de privé te geven.
Dat in handen geven van de privé is al veel
langer gaande. En als je het gemiddelde resultaat daarvan ziet, kan je niet
anders dan heel diep zuchten en je de vraag stellen waarom. Het kost handenvol
geld, je trekt expertise weg bij je eigen diensten (die het nadien wel mogen
uitleggen) en je krijgt in de meeste gevallen bandwerk zonder enige visie. Nu
goed, dat gebrek aan visie is een gedeelde verantwoordelijkheid: als je
opdrachtgever er geen heeft, kan jij er ook geen schrijven. Maar daar kan een
goed functionerende administratie wel een rol spelen, niet een consultant. Maar
wat me nog het meest tegen de borst stuit is dat steeds weer afgedraaide riedeltje
van besparingen en 'efficiëntiewinsten'. Terwijl iedereen met een beetje ogen
in zijn kop weet dat je op deze manier op termijn veel slechter (duurder) af
bent. Maar ja: privé is goed, overheid is slecht, nietwaar? (DV)
Ik wist wel
dat het wetgevend werk al een tijd bezig gedeeltelijk wordt overgenomen, met
studiebureaus en aanverwante pseudowetenschappelijke zwendelpraktijken, maar ik
heb deze gang van zaken nooit eerder aangeklaagd gezien door iemand op zo'n
hoge positie. Op zich hoeft het niet te verbazen, als je ziet dat sommige
ministers uit de Vlaamse Regering zelf uit 'de privé' komen. De middenstand
regeert het land beter dan ooit tevoren. Nuja, beter? Méér in elk geval. En
nadrukkelijker. Schaamtelozer. Wat nu het ontslag zelf van Van Melkebeke
betreft, las ik toevallig deze voormiddag een zinnetje dat mij aan het denken
zette, over het 'vrijwillig ontslag' in 1935 van een professor: 'Blumenfeld zal
zijn professoraat wel "vrijwillig" opgeven, omdat hij anders op zijn
pensioen zou worden gekort' (Victor Klemperer, Tot het bittere einde. Dagboek
1933-1941, 139 - een boek dat een akelig accuraat licht werpt op ook het
huidige tijdsgewricht). Ik weet niet of een dergelijke overweging hier een rol
heeft gespeeld, maar ik zou wel willen weten in hoeverre het vervroegd pensioen
van Van Melkebeke een eigen beslissing is dan wel een - eventueel door
financiële chantage verkregen - afgedwongen maatregel.
Ik denk dat hij het antwoord zelf al wat
aangeeft: door steevast niet meer betrokken te worden, word je vanzelf
'overbodig'. Misschien dat er nog bijkomende druk kwam, maar voor iedereen met
beroepseer (en al zeker tegen het einde van een loopbaan), kan dat al voldoende
zijn. Als je functie deels inhoudsloos wordt... (DV)
