13 mei 2014
dag 15.1
Ik word rond een uur of vijf wakker en ga naar buiten om te
plassen. Het is koud en ik heb niets aan. De volle maan staat al laag in het
westen en geeft veel licht. Ik luister, hoor zo goed als niets. Ik voel mijn
lichaam, zie het maanlicht, ben een moment één met alles. Het is een glorieus
moment. Ik ga terug naar binnen, kruip tussen de lakens, nestel me in mijn
eigen warmte, die er van daarnet nog is, en val voor nog een uur of twee
opnieuw in slaap.
Tijdens het ontbijt, dat ik in de keuken van Josiane en Joseph
nuttig, hoor ik van Joseph dat het schot dat ik een halfuurtje eerder hoorde
door hem was gelost. Hij had op een duif geschoten. Ja, zegt hij lachend, ik
weet dat de groenen dat niet leuk vinden, maar die duif was van mijn zonnebloemscheuten
aan het eten, en ik eet dan weer graag duif. De duif was echter de dans
ontsprongen, het schot was geen voltreffer geweest.
Vandaag moet Joseph iets doen waar hij erg tegen opziet. Hij
moet naar de dokter. Er moet een echografie gemaakt worden van zijn lies. Er is
daar iets mis. Ik wens hem het beste, zeg dat hij niet bang moet zijn, het is
maar een echografie. Ik vermoed dat zijn trots hem parten speelt.
We nemen afscheid. Ik maak nog een foto van het koppel en zeg dat ik hun zal laten weten of en wanneer ik goed zal aangekomen zijn. Mocht u willen kennismaken met Josiane en Joseph en gebruikmaken van hun gîte, dit is hun adres: http://vacanceaugiteclosdetillet.over-blog.fr/. (Ik beloofde hun wat reclame te maken.)
