In de Noordzandstraat te Brugge is er een tijdelijke winkel met sterk afgeprijsde huishoudtoestellen, potten en pannen, bekers, koppen en allerlei keukenparafernalia. Een inferno van dingen, prullen en objecten die je anders geen blik waardig zou keuren maar die, wanneer ze de helft of meer goedkoper zijn dan in de reguliere handel, toch aantrekkelijk worden. Ik kocht een tefalpan (had ik nodig), een stel van zes koppen (niet echt nodig) en zo’n ovenschaaltapijtje dat tegen aanbakken moet beschermen. Dat het blijkbaar kan lonen om zo’n ramsj van gebruiksvoorwerpen op te zetten, stemt tot nadenken over de winstmarges die ‘normaal’ worden gehanteerd en door het consumentenvee aanvaard. Twintig meter verder in dezelfde straat is er een keukengeriefwinkel. Ik denk niet dat ze daar gelukkig zijn met de nieuwe concurrent – ook al is hij hier maar tijdelijk. Maar ik heb geen compassie want toen ik er eens een waterketel kocht, waren ze allesbehalve vriendelijk. En deze man, in deze uitdragerij, is dat wel. Bovendien zet hij de impliciete economische wetmatigheden, die, zoals we allemaal weten, in grote mate op bedrog, misbruik van vertrouwen en afzetterij zijn gebaseerd, eens goed op hun kop.
