mijn dag van nationale rouw

Goed idee! Dat zal vandaag mijn rouw zijn: geen verslaggeving van 'intieme' rouwplechtigheden; geen kranten met van socialenetwerksites geplukte (gestolen) foto's van kinderen op de voorpagina; geen journalisten ter plekke die het 'maar terecht' vinden dat de ouders vragen om niet gefilmd te worden terwijl - ik verzin het niet - tegelijk beelden van ouders in die tunnel worden getoond; geen verslaggeving over witte ballonnen en rouwregisters en stille marsen - of kort gezegd: geen kranten of radio of televisie vandaag want over iets anders gaat het toch niet. Ik probeer mij in stilte iets voor te stellen bij het leed van die mensen, probeer ook te denken aan het leed van die talloze anderen die vandaag onnoemelijk verdriet te verwerken krijgen (in Syrië bijvoorbeeld), en neem mij voor niet toe te geven aan mijn voyeuristische en sensatiebeluste behoefte om mij in die door de media geregisseerde rouw te koesteren.