schrikkel 056b

Dit kapelletje volg ik al jaren. Ik bedoel, ik ken het al jaren. Het verandert traag, en ik volg het in zijn veranderingen. De polderlucht erboven weegt en beweegt als gevolg van minieme modulaties in de Golf van Biskaje of in de uiterwaarden van een front boven de Azoren. Hij weegt zwaar op het land. Vaak zijn de kleuren van die lucht wit en hemelsblauw. In gradaties en nuances, maar toch: wit en hemelsblauw. Dat is het kapelletje in intentie ook, wit en hemelsblauw, maar blijf lang genoeg kijken en je ziet hoe, door de impact van weer en wind, die kleuren afbladderen. Een paar jaar geleden kreeg het kapelletje een nieuwe lik en stond het er op zijn allerhemelblauwst bij, maar het is alweer aan een opknapbeurt toe. En daar situeert zich het grote verschil tussen kapel en hemel: die laatste is voor zijn kleurenonderhoud niet afhankelijk van de levende kerk. Als ik hier voorbijfiets, en dat doe ik dus al vele jaren, vraag ik mij telkens af: wie schildert om de zoveel jaar dit frivool vormgegeven kapelletje bij om het zo nauw mogelijk bij de hemel erboven te laten aansluiten, wie trimt er zo secuur het haagje, welke onverlaat heeft er zo plomp een elektriciteitspaal voor het devote ensemble neergepoot?