reactie

Het is mooi wat je schrijft over de sterren, de planeten, denevels en de satellieten (in een andere volgorde). Het doet me denken aan dat gedicht van Elsschot, voor een gestorven kind:

De aarde is niet uit haar baan gedreven
toen uw hartje stil bleef staan,
de sterren zijn niet uitgegaan
en ‘t huis is overeind gebleven.

Geen natuurramp als een mens het laat afweten. En wanneer de natuur in de lente opnieuw tot leven komt, begeven sommige mensen het, het is te sterk voor hen, een geweld dat zich buiten de mens afspeelt.

Ik heb graag de foto. Omdat ik de plek ken natuurlijk, omdat ik daar soms sta en het zo vertrouwd is. Maar ook voor het bord en dat het juist buiten de controle valt. Een raam in de avond, de nacht die je overvalt. We zijn vertrouwd met de duisternis maar het kan ook zo eenzaam en nietig maken.

S.