maandag 13 januari 2020

vorig jaar 60


190112
(…) *

190113
Eergisteren en gisteren twee films. Import Export van de Oostenrijker Ulrich Seidl (2007) is een keiharde studie van de onderkant in de samenleving: twee mensen, die elkaar net niet ontmoeten (hoe anders hadden hun levens kunnen verlopen indien ze elkaar wél tegen het lijf zouden gelopen zijn in het station – intelligent trouwens van Seidl dat hij hen elkaar niet laat ontmoeten), hebben veel meer in hun mars dan ze in de maatschappij kunnen verwezenlijken. Zij is in haar Oost-Europees thuisland verpleegster in een materniteit maar wordt in het Westen poetshulp op een geriatrische afdeling; hij is een veiligheidsambtenaar die in gevaarvolle omstandigheden uiterst ondankbaar werk moet leveren en daarom besluit om in het (voormalige) Oostblok een job te doen als verhandelaar van gokautomaten. Beklijvende beelden van grijze appartementsblokken in een sneeuwstorm. Victoria van Sebastian Schipper (2015) is het in één take opgenomen verhaal van een losbollige Spaans meisje dat in Berlijn in contact komt met een bende van vier knullige gangsters; ze geraakt verwikkeld in een slecht aflopende klus. Schitterend acteerwerk! Onwaarschijnlijk ook hoe Schipper erin is geslaagd je de camera te doen vergeten. * (…) * ‘Zijn lippen krommen zich een beetje, een haarbreedte, in een grimas die heel langzaam, gedurende de jaren, in het trage beeldhouwproces van de ziel in het vlees, een trek in zijn gezicht zal worden.’ (David Grossman, Een vrouw op de vlucht voor een bericht, 275-276) Kijk in de spiegel, kijk naar de tekeningen die je van jezelf maakt, en lees je aangezicht: welke gebeurtenissen en ervaringen heeft die trage beeldhouwer in jouw gelaat getekend? * ‘Ce qui aura été ne sera même pas un souvenir’ (Michel Onfray, Décadence, 37-38): het allerruimste macroperspectief in vergelijking waarmee zelfs de heldhaftigste en machtigste menselijke verwezenlijking hopeloos in gruzelementen valt. We weten hiervan, we kénnen dit perspectief, maar we laten het zelden tot ons bewustzijn toe. Er valt gewoonweg niet mee te leven. * (…) * (…) *