Ik herinner mij, al van heel vroeg, de lange betonmuur die de abdijtuin (die ik helaas nooit heb gezien) van de Sint-Trudostraat scheidde. Je zou kunnen zeggen: niet mooi, zo'n betonmuur - al krijgen die uit betonplaten opgetrokken afscheidingen tegenwoordig iets 'vintage'-achtigs, zeker als ze met art deco-ornamenten zijn verfraaid. (Er staat nog een stuk achter de tuinen van de huizen van de Benedictijnenstraat, als ik mij niet vergis.) Maar dan nog liever een saaie betonschutting dan de miserabele verkavelingsarchitectuur die er nu zit aan te komen, verzopen of niet. Toen ik enige tijd geleden die straataanleg zag, deed het al pijn aan mijn ogen. En aan het hart, denkend aan het decennialange ongetwijfeld zorgzame tuinieren door de broeders van moestuin, boomgaard, weiland..., zo beeld ik mij in.
