wolkenfragmenten uit Rob van Essen, Elektriciteit (in Elektriciteit / Hier wonen ook mensen)
4378
Aan de horizon dreven witte wolken met zachte, lichtgrijze buiken. (26)
4379
Ze bevonden zich op de achtendertigste verdieping, en ze keek tegen wolkenkrabbers aan die vol zitten met kleine raampjes – grote ramen natuurlijk, maar vanaf hier leken ze klein – en achter al die raampjes gingen steeds meer lampen aan, omdat het begon te schemeren. Ze vond de wolkenkrabbers een groot versteend bos, reusachtige gekortwiekte boomstammen, van verschillende hoogte en breedte, maar allemaal met raampjes, alsof er een volk was geweest dat de boomstammen van binnenuit had uitgehold om er in te gaan wonen. Tussen de wolkenkrabbers door zag ze de baai met, heel klein, het verlichte beeld van de vrijheid. Het beeld stond op een eilandje. Er waren mensen die het vanuit het vliegtuig hadden gezien, maar zij niet, zij had aan de andere kant gezeten en toen het vliegtuig een bocht maakte kon ze het nog steeds niet zien. Het was wel iets waar je naar uitkeek, natuurlijk, omdat je het van foto’s kende. Nu ze het beeld tussen de wolkenkrabbers door zag, leek het niet zo belangrijk meer. De wolkenkrabbers waren veel belangrijker, ze stonden zo dichtbij dat het eigenlijk geen uitzicht was, je keek er niet naar, je maakte er deel van uit, ze stond zelf ook in een wolkenkrabber, het was één grote massa wolkenkrabbers, ook al verschilden ze allemaal een beetje van elkaar en stonden er ook lagere huizen tussen als je goed keek. (42-43)
4380
Hij zei iets over het uitzicht en wees naar het beeld van de vrijheid en ze knikte dat ze het al had gezien, en terwijl ze naar zijn stem luisterde die naast haar op zachte toon iets vertelde, merkte ze opeens dat de lampen achter de ramen van de wolkenkrabbers langzaam harder gingen branden, bijna onmerkbaar, maar nu ze het eenmaal had ontdekt, zag ze het duidelijk. (43)
4381
Maar ze weet nog wel dat op de avond van haar aankomst alle lichten in de wolkenkrabbers opeens steeds sterker gingen branden (…) (45)
4382
Recht voor ons uit hing een grijze wolk aan de horizon die langzaam groter werd. (68)
4383
Het was een bewolkte, koude voorjaarsmiddag. (93)
