Ik zie Blankenberge en denk, via Hugo Matthysen, aan Nancy’s. Waarop ik een avondzon zie gloeien in het verguldsel op de punten van het hekwerk op de Place Stanislas in Nancy – ándere klemtoon. En als ik aan de in goud en avondzon gedoopte punten van dat hekwerk denk, ziet mijn geestesoog een zwart-witfoto waarop een kind poseert voor een hek in de dierentuin en achter dat hek is, vaag en slecht in beeld, een tijger te zien. En dus denk ik, wanneer ik naar Blankenberge kijk, aan tijgers. En aan Borges. En aan de Aleph waarin alles te zien is.
211010
