Michel Vandenbosch situeerde op tv de grens van ons mededogen voor dieren ergens tussen muggen en goudvissen. Daar kan ik inkomen. Hoewel, ratten zijn ook niet bepaald schatjes. Tenzij ze, overhoop gereden, op hun rug in de graskant liggen, met de pootjes aandoenlijk opwaarts gericht, hun zachte pelsen buikje tot aaien nodigend, en met dat vriendelijke knaagsnoetje hulpeloos naar laatste adem snakkend. Verbouwereerd: waar ben ik tegenaan gelopen? De onschuld zelve. Ons mededogen ten aanzien van dieren is subjectief gekleurd en correleert met de mate waarin ze ons doen denken aan de knuffel waarmee we als kind te bed gingen.
211008
