Geert van Istendael vergeleek ergens de avondlijke uittocht van duizenden pendelaars uit hun kantoren her en der in de hoofdstad richting Brussel Centraal als het kolkende wegvloeien van water naar het afvoergat. De omgekeerde beweging verloopt minder vloeiend. Al vele jaren zie ik in de Ravensteingalerij, wanneer ik vanuit de put van het Centraal Station sjokkend hogere sferen opzoek, deze plant tussen de lamellen van het gordijn naar leven reiken en ja, geloof het of niet, dan empathiseer ik met mijn groene vriend. Ik begrijp hem. Zo immers voel ik mij soms ook – steeds vaker eigenlijk en zeker op werkdagen.
210929
