Moet de stad een goed geoliede machine zijn van mobiliteit en economisch gedruis, een smeltkroes van culturele impulsen en achtergronden, een palet of vat van eindeloze sociale mogelijkheden? Jazeker, maar er mogen ook rustpunten zijn, plekken waar een al dan niet gefingeerd of geromantiseerd verleden doorschemert in een schier vergeten zijstraatje, enkel voor persoonlijk gebruik, waar een lantaarn zijn licht werpt op een bocht in de weg en natte keien doet blinken. Hier kan de wandelaar ontkomen aan het ijdele gejacht van de winkelstraat en het drukke aanschuiven op de invalsweg. Hier is een moment van bezinning aan de orde.
211002
