zondag 1 oktober 2017

de herfst van 2017 – 2


Vorige week lieten de plaatselijke N-VA-mandatarissen en -bestuursleden mij weten dat zij mij zaterdagvoormiddag, gisteren dus, zouden willen bezoeken om een praatje te slaan over hun partijprogramma en over ‘de nieuwe wind’ die zij ‘door het stadhuis’ willen laten waaien. Zij lieten mij op voorbeeldige wijze een zekere vrijheid: door hun brief aan te vatten met ‘Als u dat goed vindt, dan bellen wij (…) bij u aan’ en door hem te besluiten met een mailadres waar ‘u’, ik dus, hen kon bereiken. Ik maakte van deze gelegenheid gebruik en stuurde hen de volgende boodschap:

Gelieve zaterdagochtend 30 september NIET bij mij langs te komen.

Zonder aanspreking of afscheidsformule. Gewoon, sec, een beetje nors ook wel. En dat NIET stond daar inderdaad zoals het er staat: vet kapitalen.
Ik kreeg prompt een antwoord:

Geachte Heer,

We zijn er voor alle Bruggelingen, maar toch bedankt om ons te verwittigen.

We bezoeken met 6 teams van 2. Best is een klein briefje uit te hangen dan wordt er niet aangebeld.

Hartelijke groeten,

Toon Van Moerbeke


Geachte en hartelijk dus. Maar niet met mij:

Jullie zijn er helemaal niet voor alle Bruggelingen, wat is dat nu voor een arrogantie zeg. Ik denk er niet aan om een briefje aan mijn deur te hangen. Ik ben zo beleefd om jullie te verwittigen, ik mag veronderstellen dat jullie dit respecteren.


Dat liet de heer Van Moerbeke niet over zijn kant gaan:

Geachte Heer,

Dit is een zinloze discussie. Ik beschouw elke verkozene niet als uitsluitend een verkozene van zijn partij maar als iemand die moet luisteren naar anderen en naar elke mens die hem een persoonlijk of maatschappelijk probleem voorlegt.

Ik denk dat dit de enige juiste ingesteldheid is en beter is dan het eigen gelijk dat zich afsluit van anderen uit een pretentie dat zijn of haar zienswijze de enige juiste is. Zo'n houding van het eigen gelijk leidt naar onverdraagzaamheid waar sommigen een patent op hebben blijkbaar.

Harte-lijke groeten,

Toon Van Moerbeke


Waarom hij dat hart en dat lijk nu met een koppelteken van elkaar scheidde, is mij nog altijd niet duidelijk. Maar ik kon het niet laten nog een klein vervolg te breien aan deze zinloze discussie:

Maar mijnheer Vanmoerbeke, u zegt dat u komt luisteren naar de persoonlijke of maatschappelijke problemen die ik u zou willen voorleggen. Maar dat is het nu net: ik heb jullie geen persoonlijk of maatschappelijk probleem voor te leggen. Niet dat ik er geen zou kúnnen voorleggen, maar ik geloof u niet: u moet niet zeggen dat u komt luisteren naar mensen die persoonlijke of maatschappelijke problemen willen voorleggen als u in de eerste plaats komt om te proberen mensen te overtuigen om voor uw partij te stemmen. Voor verkiezingen die nota bene nog meer dan een jaar van ons verwijderd liggen. Ik ben zo beleefd u al op voorhand te zeggen dat u dat niet moet doen omdat u mij toch nooit zult kunnen overtuigen – en mijn persoonlijke of maatschappelijke problemen bespreek ik dan wel op een andere keer. Ik wil u enkel behulpzaam zijn en stel u een manier voor om uw kostbare tijd te besparen. Maar u begint meteen over 'eigen gelijk' en 'pretentie' en 'onverdraagzaamheid' waarop ik dan 'een patent' zou hebben. Neen, ik vind niet dat u er goed aan doet om zaterdag aan te bellen en ik wil u echt met aandrang vragen om mij niet lastig te vallen. Ik heb echt geen zin om te discussiëren met lieden van een partij die rijdt voor Voka, die racisme relatief vindt en ondertussen zelf berbers stigmatiseert, die overal en altijd zegt verkeerd begrepen te worden en anderen als schuldige aanwijst, die mensen of organisaties die een andere mening verkondigen elimineert, die samenwerkt met geheime politie van een crimineel regime, die de ongelijkheid in de maatschappij vergroot, die er niet in slaagt iets te doen aan de kinderarmoede, die bewust polariseert en tegelijk elk tegensprekelijk debat uit de weg gaat, die media verdacht maakt, die onnozel twittert over een vakbondsactie (Annick De Ridder vorige maandag) en ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan. En die, op lokaal niveau, geen alternatief naar voren kan schuiven voor een vrouwonvriendelijke mannetjesputter die voorlopig nog niet veel anders heeft gedaan dan dwaze voorstellen lanceren om toch maar de media te halen.

Of komt u zaterdag misschien stofzuigers verkopen? In dat geval kan ik u zeggen dat ik ook niet geïnteresseerd ben.

Vriendelijke groet,


Ik heb van de heer Van Moerbeke niets meer vernomen. En gisterenvoormiddag was ik niet de hele tijd thuis, dus kan het best zijn dat ik mijn bezoekers gemist heb. Of zij mij, het is maar hoe je het bekijkt.